παιδικές αναμνήσεις

“Η μόνη πατρίδα η παιδική μας ηλικία...αγαπημένοι μου και μοναδικοί συμμαθητές της ζωής μου”*

32 χρόνια μετά από την τελευταία φορά που τους είδα, συνάντησα τις προάλλες τους συμμαθητές μου του δημοτικού. Δύσπιστος και αμφιθυμικός για την ιδέα των δημοφιλών reunion της δεκαετίας  του facebook,  ειδικά μετά από την μοναδική πρόσφατη συμμετοχή μου σε ένα αντίστοιχο των γυμνασιακών χρόνων που με άφησε με μια κάπως καταθλιπτική και όχι ιδιαίτερα νοσταλγική γεύση. Κάτι ωστόσο στα μηνύματα και κυρίως στις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο πριν τη συνάντησή μας,  με έκανε να ξεπεράσω την αμφιθυμία μου και να παρασυρθώ σε βιώματα μιας άλλης εποχής.

 

Syndicate content