Εξάρτηση από το Διαδίκτυο

Μετά από μιάμιση δεκαετία αυξανόμενης εξάπλωσης του διαδικτύου ήδη μιλάμε για «εξάρτηση από το internet». Στην αναθεώρηση του Diagnostic Statistical Manual V (έκδοση που θα κυκλοφορήσει το 2013) έχει προταθεί η εξάρτηση από το διαδίκτυο να συνιστά νέα υποκατηγορία στις εξαρτητικές διαταραχές (τωρινή κατηγορία «διαταραχές σχετιζόμενες με την χρήση ουσιών»).

Μπορεί εταιρείες όπως η Sony να παρωδούν για διαφημιστικούς λόγους συναντήσεις «Ανώνυμων Εξαρτημένων από το Διαδίκτυο» όπως μπορείτε να δείτε σε αυτό το βίντεο,

στην πραγματικότητα όμως ήδη υπάρχουν παγκοσμίως πολλές ομάδες αυτοβοήθειας «Ανώνυμων Χρηστών Διαδικτύου» (για παράδειγμα το Internet Addicts Anonymous  NYC)  ή ακριβές ιδιωτικές υπηρεσίες «απεξάρτησης» (όπως λόγου χάρη το Restart)

Στην Ελλάδα, εκτός από διάφορους ιδιώτες και τα δημόσια πλαίσια αναπτύσσουν νέες  υπηρεσίες για την αντιμετώπιση τέτοιων συμπεριφορών. Για παράδειγμα το Νοσοκομείο Παίδων Αθήνας έχει αναπτύξει θεραπευτικές υπηρεσίες για έφηβους που είναι εξαρτημένοι από το διαδίκτυο ενώ και υπηρεσίες όπως το ΚΕΘΕΑ-ΠΛΕΥΣΗ που αρχικά ασχολούνταν με τη χρήση ουσιών στην εφηβεία έχουν διευρύνει το φάσμα των υπηρεσιών τους ώστε να εξυπηρετήσουν και αιτήματα που αφορούν την προσκόλληση στο διαδίκτυο, ενώ έχει και συσταθεί Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο.  Τόσο από την προσωπική μου εμπειρία όσο και από συζητήσεις με συναδέλφους, πυκνώνουν τα περιστατικά που είτε έρχονται εξαρχής με σχετικό αίτημα ή στην πορεία αποκαλύπτεται ότι συνυπάρχει με άλλες ψυχολογικές δυσκολίες.

Το συστημικό συνθετικό μοντέλο ψυχοθεραπείας τείνει να δει και αυτή τη δυσλειτουργική συμπεριφορά ως έκφραση ενός ευρύτερου συστήματος μέσα στο οποίο το προβληματικό πρόσωπο ταυτοποιείται ως ο υποδεικνυόμενος ασθενής. Ωστόσο, η εξάρτηση από το διαδίκτυο μπορεί να οδηγήσει σε τέτοια έκπτωση την κοινωνική λειτουργικότητα ενός προσώπου που όπως και σε άλλες εξαρτήσεις να απαιτηθεί να προηγηθεί ο έλεγχος της εξαρτητικής συμπεριφοράς («απεξάρτηση» κυρίως με γνωστικοσυμπεριφορικές τεχνικές και συνεργασίας της οικογένειας) και ύστερα να προχωρήσουμε σε ψυχοθεραπεία συστημικού τύπου.